Hoe doe je dat, afscheid nemen van je dirigent? Afscheid nemen van Raoul?! Na de eerste ontzetting (en tranen) besluiten we door te gaan met ons koor. Opluchting, al nemen ook wat geliefde koorleden afscheid. Voor we goed en wel zijn bekomen, hebben we al verschillende enquêtes ingevuld over wat we willen en is de vacature al de deur uit. Aan belangstelling van dirigenten geen gebrek. Dat voelt goed.

Bloemen en tranen

Intussen repeteren we door voor onze concerten. Dan komt de laatste repetitie en het besef dat het afscheid nabij is. De laatste generale, het laatste concert in de Agneskerk en het allerlaatste concert in de Lutherse Kerk. Judith heeft het mooie plan om na het laatste concert aan ieder koorlid een bloem te geven die Raoul op zijn beurt bij ons komt ‘plukken’. Dat heeft nog wat logistieke voeten in aarde. Maar na de laatste tonen van In Paradisum verdelen we de bloemen alsof we het hebben ingestudeerd. Raoul kijkt de bedrijvigheid met lichtelijke verwarring aan. Is het een keertje omgekeerd; normaal gooit hij vlak voor het concert de hele opstelling van het koor nog eens om. Een voor een loopt hij bij de koorleden langs om de bloemen in ontvangst te nemen. Het duurt niet lang of de eerste tranen rollen over zijn wangen. En niet alleen bij hem. Met zijn grote bos bloemen in de lucht klapt en juicht het publiek hem toe.

Geen toon uitbrengen

We zingen Ligo als toegift, besluit Raoul. Hij stamelt met dichte keel: “Judith, kun je me de toon geven”. Maar we weten het wel. We zingen! Voor zover dat gaat als je Raoul in tranen voor je ziet staan. En als het publiek uit volle borst meezingt. En als Maartje met haar warme stem en onvervalste Letse tongval haar solo’s weer zo prachtig zingt. Kippenvel.

Een draaiboek met drie blokken

Tijd dus voor bier in de kroeg op zaterdagavond. Deze keer geen afterparty bij iemand thuis. Voor het werkelijke afscheid van Raoul en de koorleden hebben we zondagmiddag en -avond uitgetrokken. Bij Aviva thuis (eindelijk wordt dat een keer gehonoreerd; het is namelijk in Voorburg en dat is ont-zet-tend ver fietsen). Noortje maakt een draaiboek van drie blokken liedjes, liederen, muziekstukken, cabaret, cadeaus en toespraken. Oh ja, en tussendoor eten en kletsen.

Muzikale liefdes

Raoul heeft twee muzikale liefdes: Arvo Pärt en Urbanus. We beginnen en eindigen ermee. Aviva (piano) en Harald (basklarinet) spelen prachtig verstild Spiegel im Spiegel. Raoul zelf sluit af met Urbanus (“Als Lux zingt is iedereen in vreugde, als Lux zingt is ied’reen vol jolijt”). Het is zo geweldig te horen wat iedereen nog meer kan behalve in een koor zingen. De Spaanse furie van Sofia kenden we al, maar is altijd weer heerlijk. Verrassend is de smartlappenstem van Paul (de liefde doofde in Giethoorn), het tedere en grappige cabaretlied van Annelies en nog zoveel meer. Wat een avond, wat een weekend. Wat een gemis.

We gaan verder!

Toch is het fijn zo afscheid te kunnen nemen. Ook wij zullen deze momenten nooit vergeten. In de woorden van Dick: Raoul laat ons gaan. We kunnen nu zelf verder groeien met een nieuwe dirigent. Zo is het. Daar hebben we zin in! Door Mayke Calis Foto’s Bert Kraaijpoel